Pierwsze czasowe wystawy w muzeum

Polskie Muzeum w Cieplicach Śląskich Zdroju w latach 1945–1950 zarządzane było przez znajdujące się tam Uzdrowisko. Placówka nie organizowała specjalnych wystaw czasowych, ani takich gotowych nie sprowadzała, ale opierała się głównie na istniejących już dawnych, stałych wystawach niemieckich. Wystarczyło tylko nieco odświeżyć te ekspozycje i zmienić podpisy i informacje niemieckie na polskie.

Sytuacja ta zmieniła się począwszy od 1950 roku, kiedy to Muzeum w Cieplicach - jak wiele tego typu placówek w Polsce - stało się muzeum państwowym. Obligowało to tę instytucję do działań zgodnych z profilem działalności muzealnej, a w tym do organizowania wystaw czasowych.

Pierwszą ekspozycję czasową cieplickie muzeum zorganizowało w 1951 roku. Zgodnie ,,z duchem czasu” dotyczyła ona przyrody ZSRR i najważniejszych przedstawicieli nauki tego komunistycznego kraju. Wystawa realizowała cele propagandowe i miała głównie pogłębiać przyjaźń polsko - radziecką.
Zorganizowano ją w dwóch salach Długiego Domu ( dzisiaj hotelu ) będącego wówczas siedzibą Muzeum.

W pierwszej sali, na głównej ścianie umieszczono portret Stalina i flagę ZSRR. Poniżej powieszono podobizny: Miczurina (Iwana Władimirowicza ), hodowcy i sadownika , członka Akademii Nauk ZSRR; Łysenki ( Trofima Denisowicza ), agrobiologa, twórcy pseudonaukowej teorii, który miał rangę najwybitniejszego autorytetu w dziedzinie sowieckiej biologii; Lepieszyńskiej (Olgi Borisowny), twórczyni pseudonaukowej teorii możliwości stworzenia żywej komórki oraz Pawłowa ( Iwana Pietrowicza) fizjologa, laureata Nagrody Nobla. Na pozostałych ścianach zaprezentowano mapę ZSRR, na której zaznaczone były obszary leśne tego kraju, a także portret Bolesława Bieruta, cytaty z utworów Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego oraz flagę Polski. Na środku tej sali ustawiono globus XVIII wieczny ze zbiorów Muzeum. W drugiej sali zaprezentowano w gablotach modele dermoplastyczne ptaków i innych zwierząt występujących na obszarze ZSRRR.

Następną ekspozycję czasową zorganizowano w 1955 roku już po śmierci Stalina. Nawiązywała ona również do polsko - rosyjskiej ,,przyjaźni”, ale jakże miała inny charakter i wymiar. Nosiła tytuł ,, Rosyjscy malarze realiści XIX wieku”.

W 1957 roku, po tzw. odwilży w 1956 roku, Muzeum pokusiło się o zorganizowanie zupełnie czegoś nowego. Była to wystawa 18 obrazów polskich artystów współczesnych, przeważnie z terenu Dolnego Śląska: R. Gachowskiego, S. Glińskiej, K. Głuza, W. Gałkowskiej i H. Grocholskiego. Zwiedzający nie byli jeszcze przygotowani do odbioru prawdziwej sztuki współczesnej ponieważ wychowywali się do tej pory na socrealizmie i byli do niego przyzwyczajeni. Ich reakcję na tę prezentację doskonale oddaje relacja z tego wydarzenia zamieszczona w sprawozdaniu z działalności Muzeum za ten rok: „Jeśli chodzi o stosunek do tej wystawy ze strony zwiedzających, to ocena jej była zdecydowanie negatywna. Przejawiło się to w uwagach wpisanych do osobnej księgi wyłożonej w tym celu przez kierownika Muzeum. Uwagi te posiadały częstokroć formę niecenzuralną. Zresztą księga ta została ukradziona”.

W następnych latach poszło już znacznie lepiej. W 1959 roku Stowarzyszenie PAX z Wrocławia przygotowało w Cieplicach wystawę fotograficzną „Prawda o Ziemiach Zachodnich.

Rok później zorganizowano już aż pięć wystaw, w tym, np. wystawę fotografii Jana Korpala. Od 1963 roku Muzeum brało udział w obchodach ,,Września Jeleniogórskiego’’, organizując liczne coroczne przyrodnicze ekspozycje fotograficzne. Później trwały przygotowania do przeniesienia Muzeum do nowej siedziby ( 1964- 1966 ) i nie było możliwości organizowania wystaw czasowych. Po przeniesieniu się Muzeum z Długiego Domu do Pawilonu Norweskiego, organizacja wystaw czasowych została całkowicie zarzucona.

Kiedy bowiem Tadeusz Gumiński, kierownik Muzeum Miedzi w Legnicy, zaproponował pośrednictwo w zorganizowaniu w nowej siedzibie Muzeum Przyrodniczego w Cieplicach Śląskich Zdroju ( nazwa Muzeum od 1954 roku), ekspozycji z Muzeum Ziemi PAN w Warszawie , pt. ,,Wyprawa paleontologiczna na pustynię Gobi”’, odpowiedź była następująca: ,,Niestety w/w wystawy Muzeum w Cieplicach nie może przyjąć z powodu braku powierzchni ekspozycyjnej”. Nie przewidziano jej bowiem, kiedy projektowano nową siedzibę Muzeum, a sala do organizacji wystaw czasowych została wygospodarowana, kosztem innych pomieszczeń, dopiero w latach 90. XX wieku.