Sebastian Reinhardt malarz karkonoskich krajobrazów
Na dawnym cmentarzu ewangelickim, przy Kościele Łaski w Jeleniej Górze, w XVIII i XIX wieku, pochowano wiele zacnych i zasłużonych dla miasta, ludzi. Oprócz wspaniałych grobowców bogatych kupców jeleniogórskich: Glognerów, Glafeyów, Schäfferów, Schneiderów, Wincklerów, Martensów, Tietzów, Baumgartenów, Thomannów, Mentzlów, Trallesów, Hessów, Tielschów, Ullmannów czy Uechtrtzów, były tu też mniej okazałe groby ludzi, których sława po wielu wiekach, trwa do dzisiaj.
Po ich grobach właściwie nie ma już śladu, choć ich kości nadal są w miejscach, gdzie zostały złożone, a dzisiaj przykrywa je piękna murawa - ni to cmentarza, ni to miejskiego parku. W jednym z nich leży Sebastian Carl Christoph Reinhardt, złożony tutaj do grobu, 30 maja 1827 roku, obok swojej żony, rodowitej jeleniogórzanki („Hirschberżanki”) Johanny Margarety zd. Brückner, która spoczęła na tym cmentarzu w 1811 roku.
Reinhardt urodził się 13 grudnia 1738 roku, w Ortenburgu koło Passawy (Bawaria). Jego rodzice byli bardzo religijni. Ojciec Johann Gottlieb Reinhardt był kaznodzieją sądowym i pastorem luterańskim, matka Maria Susanna, zd. Kraer, była gospodynią domową. W 1744 roku, rodzina Reinhardtów przeniosła się do Ratyzbony i to właśnie tam Sebastian Carl rozpoczął naukę w „Gymnasium poeticum”. Do szkoły uczęszczał z rok młodszym bratem, Carlem Gottliebem Christophem. Obaj bardzo dobrze się uczyli, o czym świadczą przyznawane im nagrody. Dodatkowo, Sebastian był nad wyraz uzdolniony plastycznie, dlatego w 1760 roku, rozpoczął studia w „Collegium Carolinum”, w Brunszwiku (Braunschweig), u prof. Edingera. Kontynuował je w galerii obrazów w Schloss Salzdahlum, pod opieką Puscha.
Aby pogłębiać wiedzę i umiejętności, podróżował. Przebywał w Hamburgu, Amsterdamie, Lipsku, Dreźnie, Berlinie i Poczdamie. W Dreźnie poznał znanego rytownika Adriana Zigga, który później z reprodukował w miedzi jego obrazy z Poczdamu i okolic. Dało to w 1788 roku rozgłos Sebastianowi Reinhardtowi. Został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Za namową członków Akademii i ministra Heinitza wyjechał w Karkonosze, aby malować tamtejsze piękne krajobrazy. Wg umowy, rocznie miał stworzyć dwa obrazy, które przesyłał do Akademii. W sumie stworzył ich ponad sześćdziesiąt.
Reinhardt, co roku uczestniczył w wystawach Akademii w Berlinie, aż do 1824 roku. Wiele jego dzieł zostało wyrytych w miedzi przez D. Bergera. Sebastian Reinhardt malował też na zlecenie księcia Hochberga z Książa. Zamieszkał na stałe w Jeleniej Górze (Hirschberg), a w 1791 roku ożenił się z Johanną Margarethą Brückner. W 1793 roku urodził się im syn, Carl Heinrich Otto, który niestety po trzech miesiącach zmarł i został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Jeleniej Górze. W 1811 roku, zmarła żona Reinhardta. Ostatni raz, karkonoski pejzażysta, wziął udział w wystawie, w Berlinie w 1822 roku, a ostatnie karkonoskie (śląskie) pejzaże stworzył w 1824 roku. Rok wcześniej, pięćdziesiąt siedem jego obrazów, Akademia oddała do Urzędu Królewskiego Marszałka Dworu i udekorowano nimi wiele rezydencji królewskich, m.in. w Berlinie i Królewcu.
W 1825 roku, Sebastian Reinhardt przeżył atak apopleksji i od tego czasu nie mógł już malować. Zamieszkał w domu dyrektora jeleniogórskiej cukrowni, Johanna Daniela Hesse. Tam napisał swoją autobiografię w 1827 roku i tegoż samego roku zmarł. Autobiografia ta, do dzisiaj, przechowywana jest w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie.
Reinhardt był pierwszym pejzażystą karkonoskim. Jego dzieła zachowały się w niewielkiej ilości. W Berlinie przechowywanych jest osiem obrazów, w Muzeum w Wałbrzychu - pięć, jeden obraz w Görlitz, a w Muzeum Narodowym we Wrocławiu - trzy, w tym obraz przedstawiający widok na Jelenią Górę.
Większość prac Reinhardta znanych jest z reprodukcji (miedziorytów i akwafort). Znajdują się one w posiadaniu, m.in. Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze.
