Zaplecze dla kuracjuszy w Cieplicach przed wojną
Uzdrowisko Cieplice miało zawsze duże obłożenie jeśli chodzi o kuracjuszy i turystów. Funkcjonowały tu domy zdrojowe i hotele, które mogły przyjąć wielu chętnych do spędzenia tu czasu i podleczenia zdrowia.
Nie dla wszystkich jednak starczało miejsca, niektórzy woleli spędzić czas w kameralnych warunkach, a niektórych nie było stać na opłaty za pobyt i jedzenie w ośrodkach Uzdrowiska. Na ich potrzeby w Cieplicach funkcjonowały pensjonaty prywatne i tańsze schroniska.
Przed 1945 rokiem, w Cieplicach było ich ponad 40. Każde z nich dysponowało pokojami gościnnymi wyposażonymi w łóżka (od 6 do 20). Ceny noclegu w takich miejscach wahały się w przedziale 1,5 – 2,5 marki, a z pełnym wyżywieniem od 5 do 6 marek. Obiekty te były prywatne i różniły się oferowanymi usługami. Położone były w różnej odległości od Uzdrowiska, dlatego podzielono je na kategorie - od I do IV (czym dalej, tym niższa kategoria).
Pensjonaty były tak po lewej jak i po prawej stronie rzeki Kamiennej. Najwięcej było ich wokół centrum Uzdrowiska. Były to, m.in.: „Haus Borek”, przy ul. Tabaki 8, dysponujący 16 łóżkami, którego właścicielką była Joanna Borek; „Haus Rupprecht”, przy ul. Tabaki 10, własność Kate Rupprecht (16 łóżek); „Haus Sieglinde”, przy ul. Cervi 31, własność Elisabeth Wagner i Mery Echert; ; „Haus Schwarzer”, przy ul. Cervi 32 z 8 łóżkami i właścicielem Walterem Schwarzerem; duży Logierhaus: „Kaiserhof”, przy ul. Cieplickiej 10, którego właścicielką była Emma Schuberth, dysponujący aż 27 łóżkami; Fremdenheim, przy ul. Cieplickiej 3, właścicielka - Olga Bieras (6 łóżek); Grauersheim, przy ul. Starowiejskiej 3 z 17 łóżkami, którego właścicielką była Marta Teichmann; Haus „Goldene Krone”, przy Placu Zdrojowym 2, będący własnością Margarette Kätz (18 łóżek); Haus „Goldene Schlüssel”, przy ul. Marysieńki Sobieskiej 1 z 22 łóżkami, którego właścicielem był Adolf Weisser (budynek już dziś nie istnieje); Haus „Grüner Kranz”, przy ul. Marysieńki Sobieskiej 1 (budynek nie istnieje), którego właścicielem był August Vordembäumen (22 łóżka); Haus „Rübezahl”, przy ul. Marysieńki Sobieskiej 8 z 10 łóżkami, właściciel Paul Eiger; „Kurheim Dr. Lachmann”, przy ul. Cieplickiej 5 będący własnością Kurta Lachmanna (8 łóżek); Haus Stimm, przy ul. Cervi 25 z 9 łóżkami i właścicielką Anna Stimm; Haus : „Stadt Wien”, przy ul. Staromiejskiej 3 z 6 łóżkami, właścicielem obiektu był M. Katzer; Haus „Alte Post”, przy Placu Zdrojowym 5, którego właścicielką była Wanda Weber (6 łóżek); Fremdenheim „Beber Hof”, przy ul. Cieplickiej 12 z 7 łóżkami, właściciel Franz Hischer; Haus „Casper”, przy ul. Korfantego 3 z 6 łóżkami, którego właścicielem był Gustaw Casper; Haus „Zufriedenheit”, przy ul. Staromiejskiej 8 z 6 łóżkami i właścicielem Bertholdem Schmidtem; Haus Siebenscher, przy ul. Marysieńki Sobieskiej 6, którego właścicielem był Georg Siebenescher (6 łóżek).
Nieco dalej od centrum funkcjonowały: Haus „Cäcylie”, przy ul. Zakopiańskiej 10 (7 łóżek); Haus „Letzel”, przy ul. Pułaskiego 16 z 8 łóżkami, którego właścicielką była Elisabeth Letzel; Haus „Frankenberg”, przy ul. Juszczaka 9 z 14 łóżkami, którego właścicielem był M.Katzer; Haus „Eldorado”, przy ul. Saneczkowej 15 z 6 łóżkami, a właścicielem był Bernhardt Rüssel; Haus „Gertrud”, przy ul. Juszczaka 14, posiadający 6 łóżek i będący własnością Irmgard Ludwig.
Oprócz tego, po tej stronie Kamiennej funkcjonowało też Sanatorium Dr Hoffmann, przy Placu Zdrojowym (dziś ruina), będący własnością dra Wiederholta i dysponujące 36 miejscami, oraz zupełnie małe schroniska: L.B.A. „Germania”, przy ul. Leśniczej 11; L.B.A. „Goldener Pfeil”, przy ul. Leśniczej 14 i L.B.B „Neue Quelle, przy ul. Leśniczej 8-10.
Obiekty dla kuracjuszy i gości w o wiele mniejszej liczbie, funkcjonowały po drugiej stronie rzeki Kamiennej. Były to: „Ziethen Schloss”, przy ul. Zjednoczenia Narodowego 2 (dzisiaj Sanatorium„Stoczniowiec”) z 26 łóżkami, będący własnością Oswalda Birke; Haus „Hoheit”, przy ul. Oskara Langego 11 z 25 łóżkami, właścicielem którego była Margarette Hoheit; Haus „Kronprizn”, przy ul. Zjednoczenia Narodowego 7 z 12 łóżkami, należący do Hermana Ziegerta. Z większych obiektów należy wymienić: „Hedwigs-Krankenhaus”, przy ul. Jagiellońskiej 26 (po wojnie szpital); „St. Hedwigs-Stifflung”, przy ul. Zjednoczenia 15 (dzisiaj przedszkole); oraz dom starców „Alterheim”, przy ul. Sprzymierzonych 9 (dzisiaj Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii).
Wszystkie te miejsca tworzyły specjalną bazę lokalową - uzupełniającą ofertę obiektów Uzdrowiska. Dzisiaj z tego dawnego stanu niewiele pozostało, jednak na bazie tych dawnych - cały czas powstają współczesne pensjonaty i małe hoteliki.
