Teatr zbudowany przez mieszczan
W roku 2006 minie równo sto lat od budowy gmachu jeleniogórskiego teatru. Pierwotnie budynek ten był, dziś powiedzielibyśmy, domem kultury, bo poza sceną i widownią mieściła się tu winiarnia, organizowano różne imprezy, działały tu towarzystwa artystyczne.
W końcu XIX wieku w Jeleniej Górze kwitło życie artystyczne. Miasto odwiedzały różne zespoły teatralne przybywające tu specjalnie bądź bawiące przejazdem. Reprezentowały one różny poziom artystyczny, a wystawiane przez nie sztuki spotykały się z różnym przyjęciem widzów. Często występował w mieście zespół teatralny z Brzegu pod dyrekcją pani J. Ewers. Przyjeżdżał on przeważnie na dłuższy okres. Ożywione, ale toczące się nieregularnie życie teatralne w mieście nie zaspokajało aspiracji jego mieszkańców. Przy różnych okazjach podejmowano problem budowy własnego teatru. Równocześnie starano się zapewnić systematyczne przybywanie do miasta różnych zespołów teatralnych. W 1899 roku rada miejska zaproponowała pani Ewers stałą dotację w wysokości 700 marek, jeżeli zobowiąże się ona przez 5 kolejnych sezonów do wystawiania od października do połowy grudnia przynajmniej 5 sztuk w tygodniu.
Na początku 1901 roku siedmiu jeleniogórskich mieszczan przedstawiło memoriał w sprawie budowy gmachu teatru i zgromadzeń oraz wystąpili z apelem do mieszkańców miasta i okolicy o datki na ten cel. Projekt budynku sporządził rzeźbiarz i architekt Alfred Daehmel. Budowa miała kosztować 300 tysięcy marek. Składki na ten cel napływały systematycznie. Pod koniec 1904 roku na koncie budowy było już 313 tysięcy marek. Prace budowlane rozpoczęły się wiosną 1903 roku. Po roku wzniesiono budynek w stanie surowym. Rozpoczęło się wykańczanie wnętrz. Gmach był okazały i odpowiadał wymogom ówczesnej techniki. W dużej sali znajdowało się 800 miejsc siedzących, a w razie potrzeby ich liczbę można było powiększyć do 1200. Szóstego października 1904 roku uroczyście poświęcono budynek, jakiego nie posiadały inne miasta tej wielkości. Trzy dni później odbyło się tu galowe przedstawienie pod kierunkiem wspomnianej pani J. Erwes. Pierwszą powojenną premierą przygotowaną przez jeleniogórski teatr była „Zemsta” wystawiona 23 sierpnia 1945 roku.
Tutaj pod kierunkiem Stefanii Domańskiej zaczynali pracę: Kazimierz Deymek, Adam Hanuszkiwicz, Ignacy Machowski i Sławomir Misiurewicz. W 1947 roku utworzono w Jeleniej Górze stały teatr zawodowy, a dyrektorem została Zuzanna Łozińska. W 1954 roku debiutowali tu Wiesław Gołas i Franciszek Pieczka. W latach 60. z teatrem zaczęli współpracować znani reżyserzy, a od 1968 roku rozpoczęto organizować Jeleniogórskie Spotkania teatralne. W 1973 roku dyrektorem teatru została Alina Obidniak. Rok później nadano mu imię Norwida. W tym roku teatr znowu zmienił nazwę, co związane było z połączeniem teatru dramatycznego z Jeleniogórskim Teatrem Animacji. Obecnie placówce, która ma dwie sceny szefuje Bogdan Nauka.
